Η ημέρα εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς δεν είναι μόνο ημέρα μνήμης για τη θυσία των εργατών στο Σικάγο το 1886 και για τους πολύχρονους αγώνες του εργατικού κινήματος. Είναι και ημέρα στοχασμού και αυτοκριτικής για όλους. Η κοινωνία της ιδιώτευσης και της ατομικότητας έχει αντικαταστήσει την κοινωνία των δρώντων πολιτών. Η καταναλωτική λαγνεία έχει αντικαταστήσει τη δίψα για το κοινό καλό. Ο φόβος, το βόλεμα και ο εθισμός στην αδράνεια έχει αλλοτριώσει τις συνειδήσεις. Η αλλαγή νοοτροπίας του σύγχρονου πολίτη, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, είναι σε ένα βαθμό υπεύθυνη για την αποδυνάμωση του οργανωμένου κόσμου της εργασίας σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον.
Υπάρχουν όμως και ενθαρρυντικά σημάδια. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους για να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται σε έναν κόσμο άδικο και άνισο. Ο ΟΟΣΑ σε πρόσφατη μελέτη του θεωρεί ότι η εκρηκτική αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων που ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’70, όταν άρχισε να εφαρμόζεται το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που γνώρισε η ανθρωπότητα τα τελευταία 200 χρόνια. Είναι βέβαιο πως η δραματική αύξηση των ανισοτήτων θα είναι η απαρχή ενός νέου, σφριγηλού, παγκόσμιου κινήματος που θα διεκδικήσει ένα άλλο μοντέλο συγκρότησης της κοινωνίας.
Στη χώρα μας η πενταετία της κρίσης αποτέλεσε υπόδειγμα εφαρμογής του δόγματος του σοκ. Τα στοιχεία που κατέγραψε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος Μακροοικονομικών Μελετών Hans Böckler είναι συγκλονιστικά. Οι φτωχοί πλήρωσαν περισσότερους φόρους κατά 337%, όταν οι πλούσιοι επιβαρύνθηκαν μόλις κατά 9%. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%. Στην ιδιωτική εκπαίδευση έχουμε ζήσει όλοι τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ εμείς χάσαμε το 35-40% του εισοδήματός μας, οι εργοδότες κέρδισαν με σειρά νομοθετημάτων πάνω από 50 εκατομμύρια ετησίως.
Κι όμως, παρά το γεγονός ότι στην πατρίδα μας εφαρμόστηκε ένα άθλιο πείραμα προσαρμογής σε ένα ασύδοτο μοντέλο καπιταλισμού, παρά το γεγονός ότι εξόφθαλμα λίγα κορόιδα κέρδιζαν στην πλάτη των πολλών, οι αντιδράσεις της κοινωνίας, των εργαζόμενων, δεν ήταν ανάλογες της επίθεσης που δέχτηκαν. Επειδή η κρίση δεν τελείωσε, είναι ανάγκη να ξαναθυμηθούμε. Ποιοι είμαστε και σε ποια «μεριά» ανήκουμε. Να ενισχύσουμε τα σωματεία μας, να επενδύσουμε στην ελπίδα και να μην παραδοθούμε στο φόβο.
Επειδή η μνήμη πρέπει να τροφοδοτείται με δόσεις ιστορίας, παραθέτουμε ένα βίντεο από την εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου» του 2013 στην κρατική τηλεόρασηπου είναι αφιερωμένη στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος από τη δεκαετία του ’30 μέχρι τα χρόνια της Χούντας. Όταν, σε ακόμη πιο επικίνδυνες συνθήκες, οι προηγούμενες γενιές με γενναιότητα διεκδίκησαν το δίκιο τους, ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή τους, την οικογένειά τους, την κοινωνία στην οποία ζούσαν.
Ας είναι η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά ημέρα αφύπνισης των συνειδήσεων για όλους μας. Διότι ο αγώνας θα είναι μακρύς και δύσκολος. Και στον αγώνα αυτό πρέπει να είμαστε παρόντες.