Το Πρωτοδικείο Πατρών αποφάσισε τη συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του εκπαιδευτηρίου για ποσό μαμούθ ύψους περίπου 320.000 ευρώ που αντιστοιχεί σε δεδουλευμένους μισθούς για το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο 2011 μέχρι τον Ιούλιο 2013, σε διαφορές επιδομάτων εορτών και αδείας και επιπλέον μισθούς υπερημερίας, «λόγω της ακυρότητας των καταγγελιών των συμβάσεων εργασίας τους, αφού δεν τους καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστησαν από τις ως άνω άκυρες καταγγελίες».
Το πιο σημαντικό τμήμα της απόφασης είναι η αιτιολόγηση της κομπίνας με τη δήθεν νέα αδειοδότηση, ώστε να απολυθούν οι παλιοί εκπαιδευτικοί. Το δικαστήριο, επικαλούμενο τα άρθρο 5 παρ. 8 του ν. 682/77, θεωρεί ότι στην περίπτωση του εν λόγω εκπαιδευτηρίου δεν τίθεται ζήτημα «νέας αδειοδότησης», αλλά «συνέχισης της παλιάς επιχείρησης» (από τη στιγμή μάλιστα που στεγάζονταν στο ίδιο κτήριο και το ενοικίου θεωρείται, λόγω ύψους, εικονικό και στη νέα διοίκηση μετέχουν συγγενείς των παλαιών μελών του ΔΣ του σχολείου), επομένως έχουμε μεταβίβαση άδειας και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να απολυθούν. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Από τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι η εν λόγω ίδρυση νέου σχολείου από την δεύτερη καθής έγινε προκειμένου να συνεχισθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα του πρώτουκαθού, η οποία πλέον για φορολογικούς λόγους δε μπορούσε να εξακολουθήσει. Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση, η λειτουργία των εν λόγω εκπαιδευτηρίων από την ως άνω εταιρεία, α) με μέλη αυτής συγγενικά πρόσωπα μελών της διοίκησης του πρώτουκαθού, κατά τα εκτεθέντα ανωτέρω, εκ των οποίων η μία περίπτωση αφορά σε συγγένεια πρώτου βαθμού, και β) η οποία (εταιρεία) συνεστήθη προκειμένου να λειτουργήσει εκπαιδευτήρια εντός των ιδίων κτιριακών εγκαταστάσεων που λειτουργούσε η επιχείρηση της πρώτηςκαθής και η οποία συνεστήθη μία ημέρα μετά τις καταγγελίες των συμβάσεων των αιτούντων και λίγο πριν λήξη της αδείας του πρώτου καθού, με ιδιαίτερα χαμηλό μίσθωμα των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων αυτής, με διακριτικό τίτλο, που ουσιαστικά παραπέμπει στα σχολεία του πρώτου καθού, εμπίπτει στην έννοια της μεταβίβασης του ως άνω άρθρου 5 § 8 του ν. 682/1977 και στην απαγόρευση της απόλυσης του προσωπικού του σχολείου που μεταβιβάζεται, η δε ανωτέρω απαγόρευση είναι απόλυτη και η οι επίδικες καταγγελίες δεν επέφεραν λόγω της ακυρότητάς της, τα αποτελέσματά της, σε κάθε δε περίπτωση στους αιτούντες έπρεπε να καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση και οι καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας τους πάσχουν και εξ’ αυτού του λόγου.Συνεπώς, αυτές είναι άκυρες και δεν παρήγαγαν έννομα αποτελέσματα, δηλαδή δεν επέφεραν τη λύση της συμβάσεως εργασίας των αιτούντων.
Η δικαιοσύνη πράττει τα δέοντα για όσους παρανομούν στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ας ελπίσουμε το ίδιο ακριβώς να πράξει και η πολιτεία.