Το καλοκαίρι του 2012, τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα απέλυσαν εκδικητικά,μετά από 21 χρόνια συνεπούς προσφοράς στο σχολείο, το μαθηματικό Μιχάλη Χατζηδάκη. Ο ιδιοκτήτης του σχολείου τιμώρησε με τον τρόπο αυτό έναν εκπαιδευτικό ο οποίος, με θάρρος και αξιοπρέπεια, διεκδίκησε νόμιμα δικαιώματά του. Ο συνάδελφος επικαλέστηκε καταχρηστικότητα της καταγγελίας της σύμβασής του επικαλούμενος δεκάδες έγγραφα που αποδείκνυαν ότι το μόνο του "αμάρτημα"ήταν ότι διεκδικούσε πάντα την εφαρμογή των νόμων.
Το ΠΥΣΔΕ Ανατ. Αττικής δικαίωσε, ομόφωνα, τον εκπαιδευτικό και απέρριψε τους ισχυρισμούς του σχολείου περί δήθεν "ανεπάρκειας"του συναδέλφου.
Ο ιδιοκτήτης, όμως, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και εμπόδισε με security(!) την είσοδο του συναδέλφου στο σχολείο. Να σημειωθεί ότι ο συνάδελφος κρατούσε στο χέρι την εγκύκλιο του Ειδικού Γραμματέα του Υ.ΠΑΙ.Θ. κ. Σ.Γκλαβά στην οποία αναφέρονταν ονομαστικά ο Μιχάλης και άλλοι 3 εκπαιδευτικοί που είχαν επίσης δικαιωθεί από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και με την οποία το Υπουργείο έδινε εντολή να αναλάβουν οι συνάδελφοι υπηρεσία! Προφανώς ο κ.Γείτονας θεώρησε εαυτόν υπεράνω της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου. Και, στην Ελλάδα του Μνημονίου, μάλλον δεν έχει άδικο...
Ο Μιχάλης αναγκάστηκε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, το μόνο θεσμό που δείχνει να λειτουργεί ακόμα, καθώς όλοι οι άλλοι θεσμοί φαίνεται να είναι πλήρως υποταγμένοι στους ισχυρούς.
Στο πλευρό του συναδέλφου κατέθεσαν ως μάρτυρες οι εκπαιδευτικοί του σχολείου Κατερίνα Ζαμαρία (μέλος του ΔΣ του ΣΙΕΛ), Γιώργος Κοντόσταυλος (πρόεδρος του Παραρτήματος του ΣΙΕΛ στο σχολείο) και Χρήστος Σαρρής (γενικός γραμματέας του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ).
Είχε όμως και ο ιδιοκτήτης του σχολείου μάρτυρα που κατέθεσε κατά του Μιχάλη στη δίκη. Το Διευθυντή του Λυκείου. Ο άνθρωπος αυτός που επί 21 χρόνια εργαζόταν δίπλα-δίπλα με το Μιχάλη, που είχε ιδιαίτερη συνεργασία μαζί του καθώς είναι και οι δύο μαθηματικοί, που πολλές φορές τον συμβουλευόταν για επιστημονικά και διδακτικά θέματα, αποφάσισε, ίσως κάτω από την πίεση του εργοδότη, να καταθέσει στο δικαστήριο κατά του συναδέλφου του προκειμένου να βοηθήσει τους κ.κ. Βερβεσό και Μήλλα, νομικούς εκπροσώπους του σχολείου στην υπόθεση, να τεκμηριώσουν δήθεν "ανεπάρκεια"του Μιχάλη Χατζηδάκη...
Η θλιβερή αυτή απόπειρα απέτυχε. Ο Λυκειάρχης προσπάθησε, αλλά δεν κατάφερε να πείσει το δικαστήριο ότι ήταν "ανεπαρκής"ένας εκπαιδευτικός για τον οποίο οι μαθητές του είχαν, επί σειρά ετών, την καλύτερη γνώμη, που είχε διατελέσει κατά καιρούς Υπεύθυνος Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Υπεύθυνος Γ΄ Λυκείου κλπ και που ο Σύλλογος Διδασκόντων του ανέθετε (μετά από προτάσεις των διευθυντών, άρα και του ιδίου...) κάθε χρόνο απαιτητικά τμήματα αιχμής (κατευθύνσεις Β΄και Γ΄ λυκείου και Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα).
Η απόφαση του Δικαστηρίου βγήκε. Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ!!!
Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή που κατέθεσε και έκρινε άκυρη την καταγγελία της σύμβασής του.
Και εδώ προκύπτει το μέγα ερώτημα. Σε λίγες μέρες ο Λυκειάρχης του Κωστέα-Γείτονα θα παρακολουθήσει, μαζί με τους άλλους διευθυντές δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, σεμινάρια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου!! Με ποια εχέγγυα αντικειμενικότητας μπορεί ένας διευθυντής ιδιωτικού σχολείου, ένας διευθυντής επιλεγμένος από τον ιδιοκτήτη, ένας διευθυντής που δεν σεβάστηκε τις αποφάσεις της Διοίκησης της Εκπαίδευσης (απόφαση ΠΥΣΔΕ, εγκύκλιος Ειδικού Γραμματέα, έγγραφα του Διευθυντή Β/θμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής) να επιτελέσει το ρόλο του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ των εκπαιδευτικών του σχολείου? Τέτοιου τύπου αξιολόγηση οραματίζεστε για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, κύριε Υπουργέ της Παιδείας? Να σημειωθεί πως στα μισά περίπου ιδιωτικά σχολεία διευθυντής είναι ο ίδιος ο σχολάρχης ενώ στα υπόλοιπα ως διευθυντής τοποθετείται άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του, χωρίς κανένα θεσμοθετημένο αξιοκρατικό κριτήριο.
Καλούμε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα να πάρει θέση. Η Εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό και τέτοιο πρέπει να παραμείνει, είτε προσφέρεται από ιδιωτικό είτε από δημόσιο σχολείο. Η προσπάθεια ορισμένων μεγαλοεπιχειρηματιών της εκπαίδευσης που, συνεπικουρούμενοι από την κυβέρνηση του Μνημονίου, επιχειρούν να επιβάλλουν στην ιδιωτική εκπαίδευση λογική μπακάλικου πρέπει να πέσει και θα πέσει στο κενό.
Το ΠΥΣΔΕ Ανατ. Αττικής δικαίωσε, ομόφωνα, τον εκπαιδευτικό και απέρριψε τους ισχυρισμούς του σχολείου περί δήθεν "ανεπάρκειας"του συναδέλφου.
Ο ιδιοκτήτης, όμως, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και εμπόδισε με security(!) την είσοδο του συναδέλφου στο σχολείο. Να σημειωθεί ότι ο συνάδελφος κρατούσε στο χέρι την εγκύκλιο του Ειδικού Γραμματέα του Υ.ΠΑΙ.Θ. κ. Σ.Γκλαβά στην οποία αναφέρονταν ονομαστικά ο Μιχάλης και άλλοι 3 εκπαιδευτικοί που είχαν επίσης δικαιωθεί από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και με την οποία το Υπουργείο έδινε εντολή να αναλάβουν οι συνάδελφοι υπηρεσία! Προφανώς ο κ.Γείτονας θεώρησε εαυτόν υπεράνω της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου. Και, στην Ελλάδα του Μνημονίου, μάλλον δεν έχει άδικο...
Ο Μιχάλης αναγκάστηκε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, το μόνο θεσμό που δείχνει να λειτουργεί ακόμα, καθώς όλοι οι άλλοι θεσμοί φαίνεται να είναι πλήρως υποταγμένοι στους ισχυρούς.
Στο πλευρό του συναδέλφου κατέθεσαν ως μάρτυρες οι εκπαιδευτικοί του σχολείου Κατερίνα Ζαμαρία (μέλος του ΔΣ του ΣΙΕΛ), Γιώργος Κοντόσταυλος (πρόεδρος του Παραρτήματος του ΣΙΕΛ στο σχολείο) και Χρήστος Σαρρής (γενικός γραμματέας του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ).
Είχε όμως και ο ιδιοκτήτης του σχολείου μάρτυρα που κατέθεσε κατά του Μιχάλη στη δίκη. Το Διευθυντή του Λυκείου. Ο άνθρωπος αυτός που επί 21 χρόνια εργαζόταν δίπλα-δίπλα με το Μιχάλη, που είχε ιδιαίτερη συνεργασία μαζί του καθώς είναι και οι δύο μαθηματικοί, που πολλές φορές τον συμβουλευόταν για επιστημονικά και διδακτικά θέματα, αποφάσισε, ίσως κάτω από την πίεση του εργοδότη, να καταθέσει στο δικαστήριο κατά του συναδέλφου του προκειμένου να βοηθήσει τους κ.κ. Βερβεσό και Μήλλα, νομικούς εκπροσώπους του σχολείου στην υπόθεση, να τεκμηριώσουν δήθεν "ανεπάρκεια"του Μιχάλη Χατζηδάκη...
Η θλιβερή αυτή απόπειρα απέτυχε. Ο Λυκειάρχης προσπάθησε, αλλά δεν κατάφερε να πείσει το δικαστήριο ότι ήταν "ανεπαρκής"ένας εκπαιδευτικός για τον οποίο οι μαθητές του είχαν, επί σειρά ετών, την καλύτερη γνώμη, που είχε διατελέσει κατά καιρούς Υπεύθυνος Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Υπεύθυνος Γ΄ Λυκείου κλπ και που ο Σύλλογος Διδασκόντων του ανέθετε (μετά από προτάσεις των διευθυντών, άρα και του ιδίου...) κάθε χρόνο απαιτητικά τμήματα αιχμής (κατευθύνσεις Β΄και Γ΄ λυκείου και Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα).
Η απόφαση του Δικαστηρίου βγήκε. Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ!!!
Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή που κατέθεσε και έκρινε άκυρη την καταγγελία της σύμβασής του.
Και εδώ προκύπτει το μέγα ερώτημα. Σε λίγες μέρες ο Λυκειάρχης του Κωστέα-Γείτονα θα παρακολουθήσει, μαζί με τους άλλους διευθυντές δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, σεμινάρια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου!! Με ποια εχέγγυα αντικειμενικότητας μπορεί ένας διευθυντής ιδιωτικού σχολείου, ένας διευθυντής επιλεγμένος από τον ιδιοκτήτη, ένας διευθυντής που δεν σεβάστηκε τις αποφάσεις της Διοίκησης της Εκπαίδευσης (απόφαση ΠΥΣΔΕ, εγκύκλιος Ειδικού Γραμματέα, έγγραφα του Διευθυντή Β/θμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής) να επιτελέσει το ρόλο του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ των εκπαιδευτικών του σχολείου? Τέτοιου τύπου αξιολόγηση οραματίζεστε για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, κύριε Υπουργέ της Παιδείας? Να σημειωθεί πως στα μισά περίπου ιδιωτικά σχολεία διευθυντής είναι ο ίδιος ο σχολάρχης ενώ στα υπόλοιπα ως διευθυντής τοποθετείται άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του, χωρίς κανένα θεσμοθετημένο αξιοκρατικό κριτήριο.
Καλούμε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα να πάρει θέση. Η Εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό και τέτοιο πρέπει να παραμείνει, είτε προσφέρεται από ιδιωτικό είτε από δημόσιο σχολείο. Η προσπάθεια ορισμένων μεγαλοεπιχειρηματιών της εκπαίδευσης που, συνεπικουρούμενοι από την κυβέρνηση του Μνημονίου, επιχειρούν να επιβάλλουν στην ιδιωτική εκπαίδευση λογική μπακάλικου πρέπει να πέσει και θα πέσει στο κενό.